Wydawałoby się, że nie ma potrawy bardziej staropolskiej niż pierogi. Okazuje się jednak, że nie do końca jest to prawda. Pierogi, pielmieni, ravioli, wonton – co było najpierw? Gdy prześledzimy historię pierogów na świecie okaże się, że te najstarsze pochodzą … z Chin. Tradycyjne pierożki nadziewane farszem z kapusty pekińskiej oraz mięsa, nazywane jiaozi, znane były już w starożytności. Po dziś dzień potrawą tą mieszkańcy Dalekiego Wschodu witają Nowy Rok, a Ci, którzy w nadzieniu odnajdą ukrytą monetę, wg wierzeń zapewnione mają szczęście i pomyślność przez następne 12 miesięcy. Uważa się, że pierogi z Chin trafiły do Europy za sprawą Marco Polo, jednak rzymskie źródła odnotowują przepis na pierogi w książce kucharskiej „O sztuce kulinarnej” – a zbiór ten znamy z kompilacji pochodzącej z V w. n.e. Najprawdopodobniej pierogi, jako potrawa z cienkiego, rozwałkowanego ciasta w kształcie kwadratu lub koła, wypełnionego nadzieniem, powstawały w różnych częściach świata niezależnie od siebie. Do naszego kraju, wg przekazów, pierogi trafiły za sprawą Jacka Odrowąża – zakonnika i przeora klasztoru w Kijowie, który miał przywieźć przepis na pierogi właśnie z Rusi. Legenda głosi, że przejeżdżając przez Podkarpacie Odrowąż, mając do dyspozycji jedynie mąkę, kapustę i grzyby, połączył wszystko w jedno, dając początek pierogom.  Poprzez Ruś czy też z Chin, w następnych wiekach pierogi w Polsce zrobiły oszałamiająca karierę, a jeszcze w okresie dwudziestolecia międzywojennego nierzadko spotykane były wesela, na których jedynym daniem były właśnie one. Stare, dobre pierogi w nowych, jeszcze lepszych odsłonach. Pierogi wpisały się w naszą kuchnię i są w niej obecne cały czas. Wprawdzie w tej chwili większość z nas stawia na wygodę i oszczędność czasu, wybierając produkty gotowe, te jednak jakością i smakiem potrafią dorównać najlepszym wyrobom sprzed lat. Można powiedzieć, że pierogi w obecnych czasach przeszły swoistą metamorfozę. W większych miastach na każdym kroku powstają Pierogarnie – jako alternatywa dla restauracji kuchni włoskiej czy chińskiej, które jeszcze kilka lat temu powstawały jak przysłowiowe grzyby po deszczu. Lubimy także eksperymentować z pierogami w domowym zaciszu – niekoniecznie lepimy ich setki, jak nasze babcie, ale próbujemy podawać je inaczej – np. z sosem rozmarynowo-czosnkowym, z serem pleśniowym czy z sosem migdałowym – na słodko. Uwielbiane przez dzieci, pachnące wspomnieniami wakacji u babci i zawsze pożądane przez domowników… Na słono i na słodko, z owocami, kapustą i grzybami, ruskie czy też z mięsem – wszystkie smakują doskonale i trudno wyobrazić sobie bez nich polską kuchnię.